01-11-2012 t/m 05-11-2012 Kalbarri - Exmouth

Deze ochtend was het dan zover...
Na al een paar keer geinformeerd te hebben naar de walvissen en de mogelijkheid om ze nog te zien met een boottochtje moesten we toch een keer de gok gaan nemen, het is tenslotte het einde van het seizoen en een beetje geluk was dus nodig.
Gezien de laatste paar gebeurtenissen hadden Ron en ik het vermoeden dat het dus wel weer niet veel zou worden, want als je bij Ron of Joey in het Australische woordenboek kijkt dan vind je niet gelijk "hebben het geluk altijd aan hun zijde" staan.

Maar wonder boven wonder lijkt ons geluk eindelijk omgedraaid...
Na een klein kwartiertje varen kwamen de eerste waterspuiten al boven het water uit, het duurde dan ook niet lang voordat de eerste vinnen en staarten boven het water uitkwamen.
Na iets meer dan een uur op zee waren deze reuzachtige beesten dan zelfs zo dichtbij (ik schat op ongeveer een meter of 5 afstand) dat we ze konden horen roepen naar elkaar.
Onze (Belgsche) gids schoot ook gelijk recht overeind, want dit was haar zelfs in haar 476-jarige walvis spotter bestaan nog nooit overkomen. Dus meer dan geluk kunnen we deze keer wel zeggen!
Op de terugweg kwamen we bovendien ook nog een groepje dolfijnen tegen en een zeeleeuw. Veel meer konden we dus eigenlijk niet wensen.

Met de opnieuw opgedane energie, die was hard nodig bleek later, bevonden we ons de volgende ochtend vroeg in het Kalbarri National Park. Hier had je twee bezienswaardigheden, (Nature's Window en "the Z Bend") en een looptocht van ongeveer acht kilometer. Vooraf werd geinformeerd dat je ongeveer drie tot vijf uur nodig had voor deze "trial". We dachten dat dit een ruime schatting was, maar deze prachtige looptocht bracht ons van het hoogste punt van de canyon tot aan de oever van de Murchison rivier.
Erg vermoeiend, maar zo ontzettend de moeite waard!
Na deze looptocht hebben we dan ook maar de (minder mooie) bezienswaardigheden bezocht en op weg naar onze volgende bestemming kwamen we nog een paar uitkijkpunten tegen die we ook niet langs ons heen konden gaan.
Na meerdere, weinig verhullende, sexy fotoshoots van Ron en ondergetekende zijn we snel doorgereden naar onze volgende bestemming; Shark Bay.

Ons belangrijkste doel bij Shark Bay was Monkey Mia, daar komen dolfijnen zo nu en dan heel dicht bij het strand zodat de, betalende, mensen ze van dichtbij konden zien.
Aangezien dit feest zich 's ochtends afspeelt en wij pas halverwege de dag aan kwamen sukkelen in Shark bay, de ochtend is nou eenmaal niet (R)ons sterkte dagdeel, moesten we de rest van de dag maar weer op zien te vullen.
Gelukkig hadden ze speciaal voor ons daarvoor een aquarium aangelegd waar ze allerlei visgrut hadden en, niet op de laatste plaats, ook elk uur haaien voerde.

Na een korte tour langs de verschillende opblaasbadjes met; kogelvissen, waterslangen, koraalduivels, schildpadden, murenen en steenvissen kwamen we dan eindelijk bij de hoofdvoorstelling terecht. Het haaien voeren!
In een vrij groot basin, werd ons verteld, zwommen wel twaalf haaien rond. Een aantal Lemon en Reef sharks en één Tiger shark.(Vooral de Tiger shark was een flink guppie van toch al snel een meter of drie.) Na wat flauwe grappen en gepest van de gids met het aas kregen dan eindelijk de haaien een klein hapje te eten. De perfecte mogelijkheid om ook even de kaken van de schatjes aan het werk te zien.

De volgende dag, zoals gezegd, zijn we dus lang gegaan bij Monkey Mia. Na een goed uurtje wachten kwamen dan inderdaad de dolfijntjes, vier in totaal, naar de kustlijn gezwommen, waar we ze meer dan goed konden zien. Uiteindelijk mochten dan drie mensen een visje geven, omdat de beestjes anders te afhankelijk werden van het voeren en niet meer in het wild zouden kunnen overleven. Nadat de vis op was waren ze dan ook in no time vertrokken om het grotere, diepere water weer op te zoeken.

Na deze dolfijne show moesten we nog een heel stukje rijden tot aan onze nieuwe bestemming Coral Bay. Onderweg, om het lange rijden te doorbreken, zijn we nog even gestopt bij wat "Blowholes". Dit zijn gaten in stenen waardoor water tot wel twintig meter hoog gespoten kon worden. Aangezien het flink waaide en de zee dus redelijk onrustig was hebben we deze uit de kluiten gegroeide klysma's meerdere keren kunnen zien. Hup, even wat foto's en weer door naar Coral Bay.

Bij Coral Bay hebben we de hele dag lekker gesnorkeld en een beetje in de zon gelegen. Want ach, het is maar twee keer zomer in een jaar, toch?!
Hier hebben we naast prachtig koraal en heel veel vissen ook een paar Blue Spotted Lagoon Ray's en, in mijn geval, een Olive Seasnake gezien. Ik dacht altijd dat ik nergens echt bang voor was, maar het blijkt dat, ondanks ik ze ongelofelijk kick vind, ik geen fan ben van slangen in m'n buurt. Zodra ik het beest zag gingen de ankers uit en was het gelijk met een zo groot mogelijk bocht er om heen om mijn weg uit het water te vervolgen. Zelfs geen tijd om een foto te maken, wat normaal toch prioriteit nummer één is.

Na een bruine vlek achter me te hebben gelaten in Coral Bay zijn we verder gereden richting Exmouth. Hier hopen we onze eerste echte duik te gaan maken bij Ningaloo Reef. Ook het National Park hier in de buurt moet heel mooi zijn dus ook dat zullen we zeker gaan bekijken! Voor nu, bedankt voor het lezen en tot het volgende verslag!!