29-10 t/m 31-10 Geraldton – Kalbarri

G'day,

We vinden het alle 2 leuk om de reacties te lezen. Het is verbazingwekkend om te zien dat jullie ons nog steeds niet vergeten zijn.

Omdat we vandaag vroeg op de camping waren hebben we maar weer een nieuw verslagje gemaakt van de afgelopen dagen. Waarschijnlijk gaan er weer meer en langere verslagen komen, dus maak alvast maar weer wat uurtjes vrij.


Zondag hebben we niet veel gedaan, alleen even gekeken of snorkelen bij het rif aan het strand een succes was, maar helaas vergeefse moeite. Boven water is er in Geraldton niet veel te beleven en onder water nog minder. We zijn dus maar bij het zwembad gaan liggen en hebben ons bekende ritme maar weer opgepakt. Rustig aan en zo min mogelijk doen.

Maandag zijn we terug gegaan naar de garage. Het zuur dat de verstoppingen zou moeten verhelpen hebben ze er uit laten lopen en ze zagen veel witte troep mee komen, wat goed nieuws was. Met een sprankje hoop zijn we aan de testrit begonnen, maar na 15 km was het duidelijk dat de problemen nog niet helemaal verholpen zijn. Zoals verwacht morgen dus weer terug voor een nieuwe radiateur.

Dinsdag stonden we rond een uurtje of 10 weer bij de Land Rover tobbers. Het zou een paar uur duren voordat de auto klaar was dus zijn we maar de stad in gegaan om wat boodschappen te doen en hopelijk afscheid van Geraldton te nemen. Dit betekend helaas ook dat we afscheid moeten nemen van de donuts die ze in het winkelcentrum verkopen. Zonde want de donuts waren zonder twijfel het enige hoogtepunt van Geraldton en het enige wat we gaan missen.
Ik ben al een tijdje op zoek naar nog wat extra boxers, zodat we minder vaak hoeven te wassen. Het probleem is dat ze hier in Australie niet van boxers houden maar van oma-onderbroeken, dus tot nu toe was de zoektocht nog geen succes. Toevallig liepen we langs een Australische soort Wibra en hier hebben we eindelijk voor een beetje een normale prijs boxers gevonden.

Zoals jullie misschien weten zijn in Australie de jaren 60 korte broeken erg populair, zo kort mogelijk dus. Om aan alle burka’s in Nederland het goede voorbeeld te geven zijn wij hier ingeburgerd en hebben we de korte *hele korte* broeken die we voor weinig tegen kwamen maar gekocht. Met een erg los vallend hempje erbij zijn we nu helemaal voorbereid voor 45 °C en meer.
Omdat we te lui waren om terug te lopen naar de garage en omdat we weten dat de zoon van de baas van de Land Rover garage te lui is om echt werk te doen hebben we hem maar gevraagd of die ons op wou komen halen in het centrum. Dit was gelukkig geen probleem. De monteur die aan onze auto gewerkt had was er zeker van dat nu alle problemen verholpen zijn, want het bleek dat van de 40 koelkanaaltjes in de radiateur er nog maar 9 open waren. De auto koelde dus nog maar voor 25%.
Wij waren er nog niet zo heel zeker van, maar met nieuwe hoop zijn we weer op weg gegaan. Na 50 km door rijden met de airco zo koud mogelijk aan bleef de motor nog steeds goed op temperatuur en dus is het probleem nu echt verholpen.
Om een klein beetje verloren tijd goed te maken zijn we doorgereden naar Kalbarri en hebben we hier op de parkeerplaats bij een trial geslapen, zodat we morgen vroeg eindelijk weer wat kunnen gaan doen.

Woensdag zijn we op de parkeerplaats van de ‘Grandstand’ wakker geworden. De ‘Grandstand’ is een uitkijkpunt langs de kust met uitzicht op een mooi gevormde kustlijn. De kustlijn loopt zo kilometers door en hierlangs hebben ze de 8 km lange ‘Bigurda trail’ gemaakt met 4 uitkijkpunten. Vooral ‘Island Rock’ was erg mooi, omdat dit een mooi eiland van steen is voor de mooi gevormde stenen kust was. Lastig uit te leggen, dus de foto zal duidelijker zijn. Hoe mooi het allemaal ook was, geërgerd hebben we ons ook, want zoals overal tot nu toe zitten er hier weer veel te veel vliegen die het liefst in je neus, mond, oren of ogen kruipen. Erg vervelend, hoewel het wel went. In het begin jaagde we ze allemaal weg, maar nu mogen ze best mee liften, zolang ze niet kriebelen of ergens naar binnen proberen te kruipen.
Na de trail zijn we doorgegaan naar ‘Mushroom Rock’. Deze rots viel ons een beetje tegen, want we hadden een gigantische kei op een kleiner steentje verwacht, maar het was omgedraaid. Een kleine steen op een grote steen en dus niet zo bijzonder. Om er toch maar iets van te maken zijn we er opgeklommen en gaan ‘Mushroom surfen’. Je moet wat he.
Als laatst zijn we langs ‘Red Bluff’ gegaan of zoals de Nederlands het ongeveer 300 jaar geleden noemde als ze voorbij vaarde naar Oost-Indie; Roode Hooge. Dit is het hoogste punt langs de kust en was dus een herkenningspunt. Veel meer is het ook niet want het uitzicht er vanaf was niet bijzonder.
Bij het informatie centrum hebben we een walvis toer geboekt. Morgen hopen we dus vanaf de boot walvissen van dichtbij te zien. Hierna gaan we naar een papegaaien centrum en overmorgen willen we naar het National Park. Voorlopig zitten we dus weer even op de zelfde plek, maar nu vrijwillig!


Tot de volgende knoop!