13-12 t/m 20-12 Jabiru

Hier is het nog maar 2 uurtjes voordat de wereld vergaat, dus nog maar even snel een verhaaltje voordat het niet meer kan.

Ik ben donderdag 13 december doorgereden naar Jabiru en kwam al gelijk ‘The Croc’ tegen. Het hotel ziet er van buiten bijzonder uit, maar niet echt mooi. De vorm van de krokodil zie je niet goed, dus het lijkt een vreemd gevormd golfplaten gebouw. Zodra je de deur door loopt snap is het wel duidelijk dat het een 4 sterren hotel is. Het ziet er erg mooi uit met de marmeren vloer, kunst en opgezette krokodil die achter een baramundi aan zit.
Bij de receptie hebben ze Diane, me bazin, gebeld en na 5 minuten kwam ze aangestrompeld. Een tijd terug heeft ze haar knieschijf gebroken, dus lopen gaat niet zo heel soepel. Dat ze eind 50 is zal ook niet echt aan het herstel mee werken, maar gelukkig is ze wel heel aardig. Na een rondje door het hotel gelopen te zijn, heeft ze me mijn donga laten zien. Een donga is een soort kleine stacaravan, gelukkig wel met eigen douche en wc. Erg groot is het niet, alleen 1 (slaap)kamer en een badkamer, maar dat betekend ook weinig schoon te houden. Voor mij perfect dus!

Helaas werkte de airco van me donga niet en kreeg maintenance hem ook niet aan de gang, dus al snel verhuisd naar een andere donga. ’s Middags heb ik de donga een beetje schoongemaakt en even bij het supermarktje ingevroren meatpies gekocht. Bij de supermarkt hing een poster dat het Australian Football team altijd op zoek is naar spelers, dus heb ik Ian van de Jabiru Bombers een belletje gegeven. Zaterdag spelen ze een wedstrijd en ga ik kijken.

Terug bij de donga’s ben ik bij Min, Helen en *naam kwijt* aangeschoven. Erg aardige vrouwen die volgens mij, zoals alle vrouwen, erg graag roddelen en alles willen weten. Na wat rijst met curry klaar gemaakt te hebben ben ik maar vroeg me bedje in gedoken. Een echt bed met airco is heerlijk!!


Vrijdag begon het zware leven. Gelukkig hoefde ik vandaag pas om 8 uur te beginnen, omdat alle schoonmaaksters dan pas beginnen, maar normaal begin ik om 5:30, zodat het meeste schoon is voordat de gasten wakker worden. Met een lijst van dingen die ik schoon moet houden zijn we nog een rondje door het hotel gegaan en toen ben ik aan de slag gegaan.
Elke dag om half 12 is er het hoogtepunt van de dag; het gratis lunch buffet. Zoals alle backpackers in het hotel doen stamp ook ik me helemaal vol, zodat ik ’s avonds hooguit nog een meatpie eet. Er zijn 8 verschillende soorten buffet die elkaar afwisselen en tot nu toe zijn ze allemaal geweldig!!


Zaterdag was de eerste dag die om 5:30 startte, wat erg zwaar viel. Het enige voordeel was dat ik ook om 13:30 weer klaar was. ’s Middags ben ik bij de Jabiru Bombers tegen de Darwin Crocs gaan kijken. Helaas hadden the Bombers maar 15 man in het veld in plaats van 18 en dus werd er (nipt) verloren. Dinsdag is de eerst volgende training, maar omdat het zomerstop is zal het niet zo druk worden. Voor mij ideaal om rustig zonder voor lul te staan voor de eerste keer tegen een ovale bal te trappen.

’s Avonds ben ik naar de sports and social club gegaan, maar dit viel erg tegen. Ongeveer 30 mijnwerkers zaten op een rijtje naar kickboxen op tv te staren. Uiteindelijk maar met 2 gasten zitten ouwehoeren, heel veel gelachen en zo werd het toch nog gezellig. Om half 10 ben ik maar naar huis gegaan, want morgen moet er weer om 5:30 gewerkt worden.


De wekker deed toch wel een beetje pijn zondag ochtend. Gelukkig was het zo lunch en was de rest van de dag ook zo voorbij. ’s Middags op me laptop een filmpje aangezet en maar weer vroeg naar bed gegaan.


Maandag was eigenlijk het zelfde verhaal als zondag. Niks gedaan, behalve nieuwe meatpies en een pizza bij de supermarkt gehaald. De pizza was niet echt een succes want na 10 minuutjes op 200 graden was de bodem zo zwart als een Aboriginal en rook die ook niet veel beter dan een Aboriginal.


Dinsdag zou er een stroomstoring tussen 3:00 en 7:00 zijn. Aangezien het zonder stroom lastig werken is ben ik om 8:00 begonnen, maar achteraf bleek de stroomstoring uitgesteld te zijn. Voor niks van laat tot laat gewerkt dus, waardoor ik zelfs nog een beetje moest haasten voor de training.

Omdat ze geen lichten hebben begint de training al om 5:30, maar gelukkig was ik ruim op tijd. Officieel heeft de club 77 mensen ingeschreven staan, maar er waren er vandaag maar 6. Dit komt vooral door de vakantie en shifts in de mijnen. Na een flinke warming up met suïcide runs (naar pionnetje sprinten, aantikken en weer terug) merkte ik dat er van het kleine beetje conditie dat ik had helemaal niks meer over is. Gelukkig hebben we verder niet veel meer gerend, maar geoefend op de handball en de kick. De bal uit me hand slaan ging nog wel, maar een ovale bal trappen is toch niet zo makkelijk als ik dacht. De techniek is om hem met de punt naar beneden te laten vallen en dan tussen de onderste punt en het midden te raken. De bal komt dan precies waar je hem wil hebben, zonder lastig effect. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar na wat oefenen ging het aardig.

Na afloop heb ik nog even met Chris en *naam kwijt* staan kletsen, waarna Chris me uitnodigde voor een etentje bij hem en zijn partner Michael. Michael werkt in het restaurant van de croc en had ik al eerder gezien. Er zouden nog meer mensen komen, dus leek het me een goede kans om meer mensen te leren kennen.


Woensdag was me eerste dag vrij dus heb ik heerlijk uitgeslapen. Om een uurtje of 12 toch maar een boterhammetje gesmeerd en daarna weer terug in bed gekropen voor een filmpje.
’s Middags ben ik naar de supermarkt gegaan om een kleinigheidje te kopen voor het etentje vanavond en heb ik ook een klein boxje voor me laptop/mp3 speler gekocht. Terug bij de donga heb ik van een fles een extra stuk speaker gemaakt, zodat de Heineken Music Hall als een Nokia 3310 klinkt vergeleken bij mijn donga!

Verder ’s middags met Blue (een van de koks) zitten kletsen en afscheid genomen van Tim, een Duitse backpacker die zijn 3 maanden werk in de croc er op heeft zitten. Blue stelde voor wat biertjes te halen bij de golfclub. Hier kunnen alleen leden drank kopen en meenemen, zodat er strak gecontroleerd kan worden op drankgebruik, vooral voor de Aboriginals.
De zon was weer goed aanwezig dus heerlijk Blue wat biertjes in het zonnetje gedronken en daarna ben ik naar Michael en Chris gelopen voor het diner. Behalve Chris en Michael was er een Aziatisch meisje van Chris zijn werk, een jong net getrouwd stel waarvan de vrouw ook bij Chris werkte en later kwamen er nog 2 Oostenrijkse meiden die hier onderzoek naar Aboriginals doen. De kangaroe was erg lekker en het was een gezellig avondje die misschien iets te laat geworden is.


Donderdag ging de wekker na een paar uurtjes slapen al om 5:00, want om 6 uur moest ik in Cooinda zijn voor de Yellow Water Cruise. Deze kost normaal $100,- maar omdat de croc bij hetzelfde bedrijf hoort als de boottochten was het voor mij gratis. De Yellow Water Cruise is een boottocht door een billabong. Een billabong is een door land omsloten stuk water, dus een soort meer. Hier waren erg veel vogels te zien, maar de rede dat ik er graag heen wilde waren de krokodillen. Uiteindelijk hebben we een stuk of 10 krokodillen gezien, waarvan er 1 in actie kwam om een vis te vangen. De meeste gasten waren vooral geïnteresseerd in vogels, dus helaas hebben we hier de meeste tijd aan besteed.
Toen we na 3 uurtjes weer terug bij de parkeerplaats waren bleek de accu van de auto leeg te zijn. Gelukkig heb ik van een Oostenrijks gezin een lift gekregen naar het resort in Cooinda en had de maintenance man een powerbooster om me auto te starten. Ook heeft hij de accu doorgemeten en die is aan het eind van zijn latijn. Er zal dus een keer een nieuwe accu in moeten. Hopelijk start de auto morgen weer, maar waarschijnlijk wordt het lopend naar werk.

Rond 11 uur belde Diane me waar ik bleef. Het bleek dat ik alleen gistere vrij was en vandaag niet. Helaas had ik dit niet goed begrepen. Omdat ik 38 uur in de week moest werken had ze nu het rooster zo gemaakt dat ik 1e en 2e kerstdag vrij ben. Dit blijft gelukkig wel zo, maar de uren die ik vandaag gemist heb moet ik een andere dag inhalen.

Vanavond is de training helaas niet doorgegaan, omdat alleen ik en een park-ranger er waren om te trainen. Om toch nog wat te doen ben ik een rondje gaan joggen. Nu lig ik lekker in me bedje en hoor ik de regen op het dak kletteren, zodat ik toch nog een beetje een Nederlands (kerst)gevoel krijg. Het blijft apart om een Kerstman in de tuin te zien staan als het buiten 38 graden is, maar mij hoor je niet klagen!


Zodra ik weer wat beleef zal ik weer een nieuw verslag maken, maar op het moment gebeurt er niet zo veel. Ik hoop snel weer wat leuks aan jullie te kunnen vertellen!