19-11 t/m 23-11 Katherine

Helaas zijn er de afgelopen dagen geen kilometers op de teller van de auto bijgekomen, maar toch is er veel gebeurd. Daarom maar weer even een update vanuit Aussie.

Maandag de 19e zijn we naar het sleepbedrijf gegaan om te kijken hoe het met de auto was. Het sleepbedrijf bleek geen mechanics te hebben alleen schade herstellers, dus we moesten op zoek naar een mechanic die naar onze auto wilde kijken. Dit bleek lastiger dan het klonk. De eerste mechanic was veel te druk, maar gelukkig met veel moeite bleek bij het 2e bedrijf wel even tijd om ’s middags een kijkje te komen nemen. De mechanic was bang dat er iets naar de aandrijving in de achteras kapot was of dat de versnellingsbak kapot was. De versnellingsbak leek ons niet, omdat de auto in alle versnellingen evenveel geluid maakte en het toerental van de motor niet uitmaakte. Goede hoop dus dat het de achteras was,dat we die los konden koppelen en met 2 wiel aandrijving verder konden.

Helaas bleek nadat de aandrijfas naar de achterwielen verwijdert was het geluid wel minder, maar niet over, dus de conclusie was dat het de versnellingsbak moest zijn. Een soort van meevaller was dat de kosten hiervoor ‘maar’ $1400,- zijn. Een nieuwe tegenvaller is dat het ongeveer 2 weken gaat duren voor de auto klaar is. Voor Joey was dit een no-brainer, maar ik vond het een lastige keuze.
’s Avonds heb ik besloten dat ik er nog 1 keer geld in wil steken. Wanneer de auto het weer doet is de kans groot dat we er meer dan $1400,- voor krijgen, dus dan is elke kilometer die we er nog mee kunnen rijden alleen maar winst. Zoals te verwachten had Joey hier geen zin in en dus heeft hij afstand van de auto gedaan. Hij is gaan zoeken hoe die het makkelijkst en snelst thuis kon komen.


Dinsdag ochtend bleek dat Joey ’s nachts de knoop heeft door gehakt. Donderdag avond vliegt hij via Singapore en Dubai naar Amsterdam. Dit betekend dat hij woensdag al de bus naar Darwin moet hebben en daar ’s avonds slaapt. Ook bleek dat de raampjes van de auto niet meer dicht willen. Hoe het kan is onbekend, maar we hebben een lege accu. Zodra de buurman dat door had kwam hij al met startkabels, maar helaas werkte die niet. Daarna kwam hij aanzetten met een acculader, dus daar is de auto gelijk aangelegd, hopen maar dat het helpt.
Ondanks deze nieuwe tegenslag was ik er toch zeker van dat ik door wil met de auto. Gisteren heb ik onze Land Rover vrienden in Geraldton (van de koppakking) al gebeld om te informeren. Zij vertelde dat de auto het opknappen zeker nog waard was, alleen verwachte dat het niet de versnellingsbak maar de IRD-unit (intermediate reduction drive)was. Daarom maar naar de garage gegaan en ze geïnformeerd over wat de mannen in Geraldton dachten. Ze zouden ze nog even bellen voor de zekerheid en uiteindelijk heb ik een aanbetaling gedaan voor de reparatie.

Verder is het een drukke dag in het centrum geworden, want Joey moet de Greyhound bus naar Darwin boeken, ze ticket uitprinten en ik wil me cv uitprinten, die bij de 2 employment agencies inleveren, een tax file number aanvragen en een bankaccount openen. Maar misschien wel het aller belangrijkste is dat we weer een heerlijke smoothy bij de Mac willen halen.
Helaas deed me harde schijf het niet goed, dus heb ik eerst nog even een cv in elkaar geknald voordat we het pokke eind naar de stad gaan lopen. Daar eerst maar even bij het Visitors centre geïnformeerd, de bus geboekt en zooi uitgeprint. Helaas bleek er niet heel veel tijd meer over, maar net genoeg om een bankaccount aan te maken voor mij. Natuurlijk ook genoeg tijd om een smoothie te halen, maar dat spreekt vanzelf natuurlijk. Op de terugweg hebben we vuilniszakken gekocht, omdat de ramen niet dicht gaan en het erg donker werd. Dankzij de geweldige sprint op de laatste meters van Joey Bolt zijn er maar een paar spetters in de auto gekomen. Gelukkig zette de regen niet door en hebben we het zo goed als droog gehouden.


Woensdag was een rare dag, omdat het de laatste dag met ze tweeën was. Nadat Joey ze backpack had ingepakt hebben we de auto nog compleet opnieuw ingedeeld. Doordat Joey zijn spullen weg waren zou er meer ruimte moeten zijn, maar doordat de accu leeg is kon de achterklep niet open. De auto doet eerst de achterruit naar beneden voordat de achterklep open gaat. Om overal toch bij te komen is de auto nu een chaos, maar er valt mee te leven.
Om weer even af te koelen na alle inspanning zijn we naar de hotsprings gegaan. Dit is een gat in de grond waar warm water uit stroomt. Klinkt vrij aardig, maar heel bijzonder was het niet. Onderaan de hotspring was het een riviertje met helder water met dezelfde temperatuur als het zwembad. Bovenaan waar de hotspring uit de grond kom was het water net iets warmer. De hotsprings was dus een beetje een tegenvaller, totdat we een touw aan een boom zagen hangen. Vanaf hoog op de kant kon je aan het touw gaan hangen, tot boven de hotspring zwaaien en loslaten. Al snel kwam de Youri van Gelder in me naar boven en kwam het idee voor een afsprong met salto. Natuurlijk had ik veel vertrouwen in me eigen, maar Joey lachte me uit. Nog 2 keer geprobeerd maar toen ik bij de 3e poging face first het water in ging heb ik maar even een pauze genomen. Wie weet komen er nog nieuwe pogingen, want ik weet zeker dat het moet lukken.

Verder vandaag vooral zitten ouwehoeren over hoe we alle 2 verder gaan, Joey weer terug naar huis en ik nog even hier verder tobben. Eerlijk gezegd was ik wel een beetje jaloers op Joey toen we dichter bij het afscheid kwamen. Ondanks dat backpacken in Australie wel iets is waar ik jaren over gefantaseerd heb klonk alle tegenslagen achterlaten en het goeie ouwe leventje thuis weer opzoeken toch ook wel verleidelijk.
Het plan was dat we met de auto naar het centrum zouden rijden (eventueel zou de garage helpen de auto te starten), ik Joey bij de bus zou afzetten en daarna naar een hostel zou gaan. Rond half 4 bood de buurman aan om Joey om 4 uur naar de bus te brengen omdat hij dan toch zijn vrouw ging ophalen. De auto lag nog steeds aan de stroom en het was onzeker of hij zou starten dus was dit maar het beste idee. Hier op de camping dus al afscheid moeten nemen, wat in ieder geval ik toch wel een beetje moeilijk vond.


Donderdag werd ik al om 9 uur gebeld door de garage of ik alsjeblieft langs wou komen, want we moesten praten. Geen goed nieuws verwachte ik en dit klopte. Het is niet de versnellingsbak die kapot is maar de IRD-unit en dit is waarschijnlijk gekomen doordat de visco-koppeling in de aandrijfas kapot is gegaan. De IRD-unit kost $1800,- om te vervangen en de visco-koppeling waarschijnlijk ook rond de $700,-. Dit werd me toch echt te gek en dus heb ik me geld terug gekregen. Weer een tegenslag en dus was ik nu echt wel heel erg teleurgesteld. Iedereen in Nederland sliep, maar gelukkig had Joey wifi op het vliegveld, dus kon ik even me ei kwijt.
Opgeven wilde ik nog niet, dus maar op internet gezocht naar de prijs voor een Greyhound ticket naar Darwin en een vliegticket naar Sydney om daar helemaal met 0 te beginnen. De sloop in Katherine wilde de auto gelukkig gratis hebben, dus daar kan ik van af. Het ophalen van me bankpas wordt wat lastiger dus daar moet ik een vanmiddag een oplossing voor vinden. Ook wil ik dan gelijk een ticket boeken voor de Greyhound voor morgen, maar eerst maar even verslagen in het zwembad dobberen.
Tijdens het dobberen kwam het idee om de IRD leeg te halen, zodat de kapotte onderdelen eruit zijn. Volgens onze Land Rover vrienden in Geraldton was dit niet mogelijk, maar op internet kon ik vinden dat ze dit in Engeland zelfs wel eens bij goede IRD’s doen om brandstof te besparen. Met weer een klein beetje goede hoop ben ik dus naar de garage gegaan en zij willen het in ieder geval wel proberen. Als alleen de vertanding van de achteras kapot is, moet het idee volgens mij succesvol zijn, maar helaas zit de vertanding voor de voorwielaandrijving ook in de IRD. Als de vertanding van de voorwielaandrijving ook kapot is dan is het einde verhaal, maar het geld wat het kost om dit te bekijken wil ik er nog wel in steken. Helaas hebben ze hier pas dinsdag tijd voor.
Met een klein beetje nieuwe moed ben ik me maar gaan inschrijven bij de employment agencies. 1 zou me terug bellen zodra ze wat hebben, de andere was de vrouw van de inschrijfbalie er niet. Morgen dus weer terug voor een nieuwe poging, want voor de andere wijfies was het blijkbaar te moeilijk een paar gegevens op te schrijven. In een helder moment op de terugweg ben ik nog op het geweldige idee gekomen om anti muggen spray te kopen. Tot nu toe de beste aankoop in Australie, want wat heb ik heerlijk rustig geslapen zeg!


Vandaag zou ik om 9 uur bij het employment agency zijn, dus vroeg eruit, haartjes strak, luchie op en gaan. Helaas was 9 uur voor de mensen daar nog een beetje vroeg, dus eerst een kwartiertje met een 50 jarige hippie zitten kletsen voordat ze tijd hadden om de deur open te gooien. Zodra ze een mango-plukker nodig hebben word ik gebeld. Ook adviseerde ze me bij wat resorts te vragen of ze mensen nodig hadden, want dit was vaak het geval. Aangezien me kamertje altijd een bende is zou dit misschien geen slechte training zijn.

Eenmaal weer buiten zag ik dat de garage gebeld had. Alle alarmbellen gingen rinkelen, me haren stonden recht overeind en het zweet brak me uit, maar toch maar even terug gebeld. Ze hadden het volgende voorstel, omdat ze zich toch rot voelde over hoe het gelopen was. Ze willen morgen om 11 uur naar de IRD kijken, mocht het op te lossen zijn dan betaal ik de kosten. Als het niet op te lossen is dan betaal ik niks en mag ik de auto daar achter laten. Geen slechte deal en het scheelt nog een heel weekend in Katherine opgesloten zitten ook. Werken in Katherine gaat het dus waarschijnlijk niet worden, want hoe dan ook ben ik hier uiterlijk maandag met de bus of met de auto vandoor.

Terug op de camping heb ik een wasje gedraaid en de rest van de middag met de buurman koffie gedronken en zitten ouwehoeren. Veel over Australië en Aboriginals gehoord. Onder anderen dat er maar 1 verschil tussen een Aboriginal en een aap is; een aap zit in de boom en een Aboriginal er onder. Ik heb een hekel aan racisten en het is geen nette opmerking, maar hij slaat de plank misschien niet eens helemaal mis. Elke dag zie je Aboriginals als een stelletje hangjongeren in de schaduw zitten. Ik heb tot nu toe alleen nog maar verhalen van blanken gehoord, maar hieruit blijkt dat deze mensen gigantisch veel kansen krijgen, maar dit niet aanpakken. Ze krijgen veel werkgelegenheid, heel veel geld en zelfs huizen van de overheid, maar willen geen beschaving. Het enige wat ze willen is hun door de blanken gestolen land terug en weer leven op een simpele manier zonder luxe. Helaas zal dit nooit meer gaan gebeuren. Ik heb nog niemand met een goed idee hoe de Aboriginals en de blanken hier normaal samen kunnen leven gehoord, dus waarschijnlijk zullen er altijd problemen blijven bestaan.


De auto start ondertussen weer en dus zorg ik dat ik morgen rond 11 uur bij de garage ben. Hopelijk is het mogelijk de auto nog aan de praat te krijgen. Fingers crossed!!!