11 tm 17-10 - Derby, Fitzroy Crossing, Katherine

Het is alweer even geleden, dus maar weer eens een update van onze ellende hier.
Helaas gaat alles weer niet op rolletjes en staat er het een en ander te gebeuren. Zeker een spannend verslag dus, maar laten we weer bij het begin beginnen.


Helaas heeft Joey zaterdag/zondag besloten dat hij als we bij Darwin zijn naar huis gaat. Een tijd terug heeft hij last gehad van chronische hoofdpijn wat over gegaan is, maar helaas is dit hier weer begonnen. Slapen gaat hem ook niet al te best af en de heimwee blijkt ook niet minder te worden. Al met al heeft de het hierdoor niet naar ze zin en heeft hij besloten dat zodra we de outback en dus het lastig te bereizen gedeelte uit zijn, hij naar huis gaat. Tijdens de reis hebben we het er samen al eerder over gehad en ik kan zijn keuze goed begrijpen. Heel erg jammer, maar het is niet anders.
Samen hebben we maar besloten er in ieder geval nog het beste van te maken.


Zondag 11 november zijn we vanuit Derby doorgereden naar Fitzroy Crossing. Dit is een klein plaatsje een stuk naar het oosten en dus van de zee af. Onderweg zijn we langs Windjana Gorge gegaan. Dit schijnt een van de mooiste Gorges te zijn in het gebied waar we nu zitten. In het park kwamen we er vooral achter dat we echt heel erg verwend zijn met alles wat we al gezien hebben hier in Australie. Het was zeker mooi, maar helaas niet adembenemend meer. Wel adembenemend was de lucht van de vleermuizen. Eerst dachten we dat we een grote groep vogels zouden zien maar dit was het gekrijs van vleermuizen.
Omdat er in de Gorge Salties (zout water krokodillen) zaten en er boven het water muggen vlogen hoopte we op een spectaculaire show. Bij 3 op reis heb ik gezien hoe de vleermuizen de muggen boven het water proberen te vangen en hoe de krokodillen de vleermuizen weer proberen te vangen. Dit gebeurde toen ook bovenin Australie, dus wij hoopte dit ook te zien. Helaas waren de vleermuizen hier niet achterlijk en bleven weg van het water. Missie mislukt, maar nog wel een wandeling in het donker met krokodillen in de buurt. Gelukkig geen krokodillen meer onverwacht tegen gekomen. Wel zijn we een Walibi op de terugweg naar de auto tegengekomen.


Maandag was het de bedoeling om door te rijden naar Halls Creek en onderweg naar Tunnel Creek en Geikie Gorge te gaan. Tunnel Creek is een grot waar water in staat en waar onder anderen vleermuizen, slangen en krokodillen in leven. Het is hier veilig om met een goede zaklamp door heen te wandelen. Helaas was onze zaklamp (of ons lef) niet groot genoeg en zijn we dus niet tot het einde gewandeld. Geikie Gorge is een bekende Gorge, maar nu weten we zeker dat we echt verwend zijn; we vonden er niks meer aan. Even snel het rondje afgelopen en dus maar weer snel de auto in.
Richting Halls Creek zagen we een bordje Mimbi Caves. Omdat we tijd genoeg hadden en vooral om te bewijzen hoe stoer we zijn en dus heus wel een grotje in durven hebben we besloten deze te trotseren. Hier is waarschijnlijk het echte noodlot begonnen (wordt later nog veel verder vervolgt).

Na ongeveer 10 k’s (Australisch voor kilometers) hadden we een lekke band. Zonder lekke band heb je in Australie niet alles meegemaakt, dus we horen er officieel bij. Kleinigheidje was dat de lekke band om 3 uur (het heetst van de dag) was. Een Formule 1 team doet ongeveer 3,5 seconde over banden vervangen en ondanks dat we het niet heel erg nauwkeurige gemeten hebben, kunnen we toch wel met vrij grote zekerheid zeggen dat wij er niet heel veel vanaf zitten.
Bij het kopen van de auto hebben we de reserveband nog gecontroleerd, maar helaas was die nu niet
meer in topstaat. Hij bleek erg zacht, dus zijn we er met maximaal 60 km/uur mee terug gereden naar Fitzroy Crossing om een beetje extra lucht te halen en voor nieuwe banden te kijken.
De reserveband bleek het niet erg goed gehouden te hebben en moet ook vervangen worden. Helaas blijkt de bandenboer vandaag niet te werken. Niemand in het dorp durft te zeggen of hij morgen wel werkt, dus we zien wel. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.


Dinsdag de 13e was er gelukkig wel iemand aan het werk bij de bandenboer. Voor het lieve bedrag van $640,- had hij wel 2 net iets kleinere banden voor ons, maar dit zou geen probleem opleveren. Zonder nieuwe banden kunnen we geen kant op, dus vooruit maar. Nieuwe banden er onder en weer op pad naar Kununurra.


Woensdag zijn we aangekomen in Kununurra. Onderweg hebben we toch erg zitten twijfelen over de banden. Omdat we permanente vierwiel aandrijving hebben moeten de voorbanden harder draaien dan de achterbanden en dat kan volgens ons nooit goed zijn voor de koppeling tussen de voor en achterbanden.
We hebben al genoeg pech met de auto gehad en dus hebben we maar het zekere voor het onzekere genomen. Eerst hebben we onze Land Rover vrienden in Geraldton maar gebeld voor advies. Het is volgens hun niet goed, maar kan in de korte tijd dat wij met de auto rijden bijna geen schade veroorzaken. Ook de 3 bandenboeren in Kununurra kwamen met het zelfde verhaal. Het is niet ideaal, maar waarschijnlijk geen gigantisch probleem.
Toch vertrouwen we niet iedereen blindelings en ben ik even gaan rekenen. Het verschil in banden komt neer op dat de voorbanden 2 mm meer gesleten zijn dan de achterbanden. Dit zou volgens ons inderdaad geen problemen moeten opleveren en omdat niemand in Kanunurra voor een fatsoenlijke prijs goede banden voor ons had gaan we maar door naar Darwin en zien we daar verder.


Donderdag zijn we voor een scenic flight een playmobiel vliegtuigje ingestapt. We zijn over Lake Argyle en over Purnululu National Park gevlogen. Purnululu NP is het park waar de Bungle Bungles in staan. Hier wilden we gisteren met de auto al naar toe, maar dit ging niet omdat het park al dicht is. Daarom hebben we gisteren gelijk een vlucht voor vandaag geboekt, zodat we niks hoeven te missen.
Lake Argyle is eigenlijk geen meer, maar een binnenlandse zee. Dit is omdat je vanuit het midden van het meer nergens meer land om je heen ziet. Ook is het meer zo groot dat er eb en vloed is. Als jullie nog meer willen weten over dit geweldige plasje dan hebben jullie meer aan wikipedia dan aan ons, want wij waren vooral geïnteresseerd in de Bungle Bungles.
De Bungle Bungles zijn heel veel rotsen bij elkaar. Het zijn zandsteen rotsen die door de wind en regen afgerond zijn. Het bijzondere aan de rotsen is dat ze uit oranje en grijze lagen gemaakt lijken te zijn. Dit is niet helemaal waar. De kleuren komen doordat de rotsen niet overal even poreus zijn. De oranje laag is geroest. De grijze laag is verkleurt door een bacterie die een grijs laagje vormt. Het oranje gedeelte is niet vochtig genoeg voor de bacterie om op te leven. Dit zorgt voor het streepjespatroon op de rotsen.
Doordat we in een redelijk oud vliegtuigje zaten was het zicht door de ramen (vooral om foto’s te maken) niet ideaal. Gelukkig zaten we wel alle 2 bij het raam. Ook hier snappen ze dat je Duitsers zoveel mogelijk moet pesten, daarom zaten die waarschijnlijk in het midden van het vliegtuig zonder mooi uitzicht. Verdammt nochmal!!
Hierna maar de auto in gestapt en doorgereden naar Katherine. Katherine ligt in the Northern Teritorry, dus we kunnen West Australie afvinken van ons lijstje.


Vrijdag zijn we naar de Edith Falls geweest. Dit is een waterval die heel het jaar door stroomt met een meertje eronder. Gelukkig zaten hier geen krokodillen dus hebben we heerlijk rondgedobberd. Aan het einde van een 3 uur durende wandeltocht schijnt een nog veel mooiere waterval geweest te zijn, maar 40+ graden Celcius heeft ons er van overtuigt dat we dat uitzicht wel een keer googelen.
Op de terugweg naar het dorpje begon het ineens heel hard onder de auto te rammelen. We moesten nog 40 k’s, wilden niks nog verder kapot maken, maar hadden geen bereik.
Daarom zijn we maar mensen gaan aanhouden en de eerste had ons direct aan een sleepauto geholpen. De sleepauto heeft ons bij de camping gebracht en weet maandag hopelijk meer.
Het gerammel maakte de auto alleen tijdens rijden, niet met stilstaan. De motor zal het dus niet zijn, maar er zijn genoeg onderdelen in een auto die een klein fortuin kosten om te vervangen. We kunnen het bijna niet geloven, maar het lijkt ons toch logisch dat de problemen door de verschillende banden komen. Wij gaan er in ieder geval vanuit dat de auto Total Loss is.


Zaterdag zouden we gaan kanoen in Katherine Gorge. We hadden nu alleen geen idee meer hoe we er moesten komen, dus zijn we naar het Visitors Centre gelopen waar we de tour geboekt hadden. Gelukkig hebben we het kanoen naar zondag kunnen verzetten en hebben we er een ophaaldienst bij geboekt. De rest van de dag hebben we depressief in het zwembad gelegen en bedacht hoe nu verder. Waarschijnlijk de auto naar de sloop en de bus naar Darwin.
Om ons geluk af te maken is het s´avonds keihard gaan plenzen. Gelukkig zijn alle mensen in Australie behulpzaam en mochten onze backpacks, elektronica en belangrijke dingen in onze buurmans auto. Een van de 2 tentjes bleek lek te zijn en de andere te warm om in te slapen. Daarom hebben we heel de nacht nog een beetje geprobeerd te slapen op een stoel in het washok.


Vandaag zijn we met zo goed als geen slaap naar Katherine Gorge gegaan om te kanoen. Dit was erg mooi, maar door alle tegenslag en zorgen maakt het ons nog niet echt blij. Vanochtend om 7 uur zijn we opgehaald en om half 6 waren we weer terug, dus ondanks onze Johnny Bravo lichamen zal het toch wel spierpijn worden morgen. Voor nu hopen we op een droge nacht en wachten we in spanning op morgen.


Morgen hopen we een planning te kunnen gaan maken.
Joey wil eigenlijk zaterdag of uiterlijk woensdag het vliegtuig hebben. Het liefst morgen nog, maar deze 2 datums zijn reëel. Als het kan wil hij nog naar Kakadu National Park en Litchfield National Park. Misschien huren we in Darwin een auto om dit te gaan doen.
Ik ben van plan vanuit Darwin een vliegtuig naar Sydney te nemen. Ik ben bang dat ik in me eentje me erg snel eenzaam ga voelen, dus hoop snel vrienden te maken. Het tempo van maximaal 1 nacht op de zelfde plek is in me eentje sowieso niet te doen, omdat ik dan nooit iemand leer kennen. Om er voor te zorgen dat ik overdag wat te doen heb wil ik werk gaan zoeken. Ik hoop dat ik het naar me zin ga hebben, anders kom ik niet veel later als Joey in Mookhoek aan.