21-12 t/m 22-1

Jaja, ik leef nog!! Het laatste verslag was vlak voor doomsday, maar ook hier is de wereld overeind gebleven. Dat jullie daarna niks meer van me gehoord hebben is niet om jullie ongerust te maken of omdat ik jullie vergeten ben, maar vooral omdat ik druk was of slaap aan het inhalen was. Elke dag om 4:45 de wekker is geen pretje.
Na veel verzoekjes en aanvragen toch maar weer eens tijd gemaakt om jullie op de hoogte te brengen.

Om het verhaal duidelijker te maken zal ik eerst even paar mensen opnoemen waar ik nu mee om ga, zodat jullie misschien iets meer van het verhaal snappen:
Todd; baas restaurant, half 30, stereotype homo en dus een gigantische diva,
Jaimi-lee; supervisor restaurant, 24 jaar en geboren en getogen in Sydney, dus altijd aanwezig,
Michael; supervisor restaurant, eind 20,
Luke; keukenhulp, 24 jaar en geboren in Indonesië,
Mylow; bediening, Duitse backpacker van 19,
Shane; bediening, Ierse backpacker van 22,
Chris; de vriend van Michael, 24 jaar, speelt Australian Football.


Het is al een maand geleden dat ik voor het laatst geschreven heb, dus er zijn vast en zeker dingen die ik vergeet. Als er me nog dingen te binnen schieten zal ik het verslag aanpassen en tussen jullie reacties vermelden.


Zoals gezegd, het laatste verslag eindigde vlak voor doomsday die ook hier, op een paar nucleaire aanvallen van wat Aboriginals op de wc pot na, als een gewone dag verlopen is.


Kerst was redelijk saai, ik was gelukkig vrij, maar er was verder niks te beleven. Film kijken en lui zijn dus maar. De JS (Jabiru Sportsclub) was 2 dagen dicht, maar 2e kerstdag toch maar uit bed gekomen om te kijken of de golfclub misschien wel open was. Na een uur lopen, doorgezwete, kapot geschrokken van een Dingo en lek gestoken door muggen was ik er achter dat de golfclub ook dicht was. Gelukkig gaat ‘De Klusjesmannen’ nooit vervelen!


Oud en nieuw was zo ongeveer heel Jabiru weg. Of op vakantie of richting Darwin voor een echt feestje met vuurwerk. Helaas is alleen professioneel vuurwerk hier toegestaan vanwege de kans op bosbranden, dus hier in ‘Jab’ was het een vuurwerkloos oud en nieuw.
Uiteindelijk ben ik met Greg (onderhoudsman) en Indonesische kok waar ik de naam elke keer van vergeet naar de JS (Jabiru Sportsclub)geweest. Uiteindelijk kwam ook Blue (kok uit Mauritie) na het werk langs en ook Fa (Taiwanese schoonmaakster) was er met haar vriend. Oud en nieuw met 38 graden en zonder vuurwerk blijft raar, maar was toch erg geslaagd!


Zaterdag 5 januari zou mijn eerste echte Australian Football wedstrijd worden, maar helaas ging de wedstrijd in het TIO-stadium in Darwin niet door. Dit is het footy stadion van Darwin met een maximale capactiteit van 15 duizend man. Als het goed is hebben we hier later in het jaar nog wel een wedstrijd in. Alle andere wedstrijden zijn of op het bijveld van het stadion of andere locaties. Wij hadden te weinig man, maar genoeg om te starten en wilde het toch gaan proberen, maar de tegenstander belde de dag ervoor af dat ze te weinig mensen hadden. Helaas, spelen in een groot stadion (ook al zal er niet veel publiek zijn) lijkt me wel leuk!

Het weekend hebben we met de inmiddels standaard groep; Todd, Jaimi-lee, Luke, Michael, Chris en ik doorgebracht in de JS (Jabiru Sportsclub). De JS mag lang genoeg open zijn, maar sluit toch altijd om 11 uur. Dit is natuurlijk erg vroeg dus vaak word er nog wel een afterparty tot in de late uurtjes bij iemand thuis aangeplakt. Deze week was het bij Michael en Chris thuis.


Woensdag was ik zoals gewoonlijk aan het werk, toen ik een kabel onder de deur van de kast waar me trolley in staat vandaan zag komen. Na nog eens goed te kijken zag ik dat de kabel een kopje had en mij volgde als ik bewoog. Het bleek een klein slangetje te zijn die in me kast zat. Omdat ik nog nooit een moeder gezien heb die een klein baby’tje alleen laat, ging ik er vanuit dat een moederslang dat ook niet doet en er dus een mega anaconda in de kast zit. Daarom heb ik de hulp van onderhoudsmanager Kevin er maar bij geroepen. Ondertussen was natuurlijk het halve personeelsbestand van de croc al om de kast verzameld en zeken bijna in hun broek van het lachen om de worm in me kast. Het bleek een common-tree snake, een erg veel voorkomende slang die totaal niet gevaarlijk is.
Kevin heeft met een stok het slangetje terug de kast in gejaagd, zover mogelijk tussen de rotzooi achterin en zei toen; hopefully it’s scared enough to run away and never come back (hopelijk is die bang genoeg om te vluchten en komt die nooit meer terug). Mijn reactie was; That’s it?’ (is dat alles) en het antwoord was; ‘Do you wanne take all the shit out of this cabinet for a 10 cm snake?’ (wil jij alle zooi uit de kast halen voor een slangetje van 10 cm) waarop ik ja dacht en nee zei.
Toen ik vroeg of er geen nest in de kast zat, omdat er zo baby zat antwoordde die doodleuk met; ‘What do you think?’ (wat denk jij), dus ik antwoordde dat ik geen idee had. ‘Neither do I’ (ik ook niet) was het doodsimpele antwoord. Dit moest blijkbaar een geruststelling zijn, maar was het natuurlijk allerminst. Een weggejaagde slangetje (in mijn ogen boos gemaakte slangetje) zit dus in mijn kast en we hebben geen idee of er een moeder zit. Ik zie al voor me dat het baby slangetje naar ze moeder rent en zegt; mammie, een grote dikke roodharige vent zat achter me aan met een stok. Moeder gaat het even oplossen, ziet niet dat ik geen grote roodharige vent bent en bijt mij.

Blijkbaar zag de receptioniste dat ik nog niet helemaal gerust was en probeerde me dus ook ‘gerust te stellen’. Ze vertelde dat het broedseizoen is, dat ze dan te voorschijn komen en ik er dus nog wel veel meer ga zien en dan niet meer bang ben. Dit werkte dubbel averechts.
A) Broedseizoen – baby slang in me kast – moeder + nog meer jonkies.
B) Nog meer slangen zien.

Vanaf dit moment heb ik dus zo ongeveer elke dag wel 10 keer de opmerking ‘snake!!!’ (slang) te horen gekregen of bij voorkeur ‘wurm!!!’ (worm), maar dit zal me ouderwets aan me reet roesten. Een slang buiten in het wild vind ik leuk, omdat hij dan op ze gemak is en ik alle kanten op kan. Een slang in me schoonmaak kast is een ander verhaal.
Om het verhaal toch wat stoerder te laten klinken heb ik iedereen maar verteld dat het een onschuldig babyslangetje leek, maar door alle toilet chemicaliën is omgetoverd in “the Incredible Hulk”. Als hij geïrriteerd is veranderd hij in een 20 meter lange anaconda, alleen heeft niemand behalve ik dat gezien. Het moet bijna wel dat het algemene vooroordeel over Nederlanders hier is dat ze vaak liegen, want op de een of andere manier geloofde niemand dit zeer geloofwaardige smoesje.


Na de rest van de week geen slang meer gezien te hebben en uiteraard ook 2 keer getraind te hebben was het eindelijk het weekend van mijn eerste Aussie Football wedstrijd. Ik snap de ovale bal al ietsjes beter, maar toch beland die vaker niet waar ik hem wil hebben als dat die er wel komt. Hopen dus dat we een flinke voorsprong (of achterstand) op kunnen bouwen, zodat ik wat risicoloze minuutjes kan maken.
We speelde tegen Olympic, een medekampioenskandidaat dat vooral bestaat uit Grieken en een van de meest fysieke teams in de competitie. Vorig jaar in de finale heeft 1 van de Jabiru spelers zelfs zijn nekwervel gebroken na een tackle van een Olympic speler. Ik was gewaarschuwd; bescherm jezelf (hoofd, ribben) en houd de bal niet langer vast dan nodig is, want dan ben je een levend doelwit.
Het feit dat niemand vrijdag op het werk me succes of veel plezier toewenste, maar alleen zeiden ‘Be safe’(zog dat je veilig bent) klonk ook goed. Klinkt allemaal hoopgevend ofniet?

De wedstrijd ging in het eerste kwart erg gelijk op (wedstrijd bestaat uit 4x 20 min). Het 2e kwart kwam ik in het veld als aller voorste rechts voor (opstelling is 3-3-3-3-3-3, dus 18 spelers). Het spel ging nog een beetje langs me heen, maar toch had ik een ‘mark’. Dit is een vangbal over lange afstand waarmee je een vrije trap verdient, die ik uiteraard verpeste.
Het 3e kwart ging iets beter doordat de coach me verteld had dat alle ballen normaal gesproken op de spits gaan en de buitenspelers op de bal duiken als die uit de kluts komt. Met erg veel geluk viel de bal recht voor me voeten en scoorde ik een goal. Het 4e kwart stond ik weer wissel en aangezien de wedstrijd erg spannend was heb ik tegen de coach gezegd dat het me beter lijkt om me ernaast te houden, want we moeten winnen.
De score wordt zo weergegeven: goals.behinds-totaal. Een goal is de bal tussen de middelste palen, een behind is de bal tussen de buitenste palen. 1 goal is 6 behinds waard. Uiteindelijk wonnen de wedstrijd met 8.4-52 tegen 8.8-56, dus beide teams hadden 8 goals (48 punten) alleen wij hadden 4 behinds meer.
Om te bewijzen dat het allemaal geen gelul is:
http://www.sportingpulse.com/round_info.cgi?a=MATCH&fixture=123882455&c=1-2860-0-233125-0&pool=1
Het schijnt zelfs dat me naam in de krant heeft gestaan, maar dat heb ik helaas gemist.

Het gene wat me het meeste opvalt aan footy is dat je niet mag schelden. ‘Fuck’ zeggen betekend een vrije trap tegen. Het is echter geen probleem om te vechten. Er waren 2 (soort ijshockey) vechtpartijen en degene die de eerste klap uitdeelt krijgt een gele kaart en moet 10 minuten naar de kant. Iedereen die bloed gaat ook naar de kant om geholpen te worden en daarna gaat het spel weer door met iedereen die nog wel op het veld staat. Opgelapte spelers komen het veld weer in en na 10 minuten mag de bestrafte speler ook het veld weer in.

Op de weg terug was het, mede door de stop bij de bottleshop, erg gezellig in de bus. Vooral de Aboriginal jongens hadden het erg naar hun zin en heel de bus ging los op op het melodietje van who let the dogs out: “Who let the bombers out, who, who, who, who”.
’s Avonds was ik helaas te laat terug voor het afscheidsfeestje van Dinah, de vrouw van de wasserij die gaat verhuizen. Daarom maar gelijk doorgegaan naar de JS om er een gezellig avondje van te maken. Behalve Todd, Jaimi-lee, Luke en Chris was Mylow er. Mylow is deze week in het restaurant begonnen en ik ben dus niet meer de new guy in de groep meer. Afzakkertje deze week was bij Todd thuis en dit werd een flink afzakkertje tot in de vroege uurtjes.


De volgende dag was het plan dat Todd, Jaimi-lee, Luke, Mylow en ik om 10 uur naar Cooinda gaan. Dit is een park hier 50 km vandaan met een zwembad en goed eten. Uiteindelijk (niet mijn schuld) werd het 1 uur voordat we weg gingen, vooral omdat Todd ze huis nog op moest ruimen van de dag ervoor en niet iedereen zich nog even fris voelde. Ondanks dat het vandaag koud was (maar 26 graden) en er een paar buien waren, was het erg gezellig!


De trainingen zijn afgelopen week nog pittiger geworden dan ze al waren. Dit omdat de coach wil dat we in topconditie zijn voor het slot van de competitie, omdat we nog steeds goede kans op het kampioenschap maken.
Afgelopen vrijdag was het plan om met Shane en Mylow naar de zonsondergang bij Ubirr te gaan. Ubirr zal jullie misschien bekent voorkomen, omdat ik hier met Wannes al geweest was. Shane en Mylow zijn hier nog niet geweest en de zonsondergang schijnt er erg mooi te zijn, dus genoeg reden om nog een keertje te gaan.
Na ongeveer 100 meter van de donga´s vandaan te zijn zat er een politie auto achter me die ze zwaailichten aandeed. Omdat ik me gordel niet om had leek me het slim om maar gelijk uit de auto te springen zodat ze misschien niet hadden gezien dat ik me gordel niet om had. Bleek niet zo goed idee want ik werd direct terug de auto ingestuurd door Mr Schwarzenegger. Na een verhaal van 3 minuten in een mooi dialect waarvan ik alleen maar seatbelt verstond was Arnie weg met me rijbewijs. Na ongeveer 10 minuten kwam hij terug naar de auto omdat die niks van me Nederlandse rijbewijs snapte, dus heb ik hem maar me internationaal rijbewijs gegeven. Dat ging beter.
Ondertussen legde Shane uit dat Mr. Sportschool net vertelde dat gordels erg belangrijk zijn en dat ik een bekeuring ga krijgen. Na ongeveer een kwartier kwam de Terminator terug met me rijbewijs en een blauw a4tje. Zonder lachen vertelde hij me dat hij een boete had uitgeschreven van $420,- en dat ik me wegenbelasting bijna moet verlengen.
Even schrok ik, maar toen had ik hem door. Ik begon dus al om me heen te kijken en in me spiegels te zoeken, maar Frans Bauwer was nergens te bekennen. Dit moest toch zeker wel bananasplit op reis zijn?

Na dit kleine ongemak door gereden naar Ubirr. Onderweg zijn we 2 ‘floodways’ tegengekomen. Dit zijn plaatsen waar er een riviertje van de ene naar de andere plas ontstaat wanneer het regent. Gelukkig waren ze nu nog maar 20cm diep, maar vorig jaar heeft er 2,8 meter water op de weg gestaan. Heel Jabiru is dan afgesloten van de buitenwereld.
Helaas bleek Ubirr al gesloten. Blijkbaar was er niemand meer en heeft de ranger de toegangspoort op slot gedaan omdat hij niemand meer verwachte. Duur tripje voor niks dus. Schrale troost was dat we op de terugweg in het donker in de floodway een krokodil de weg vlak voor onze auto over zagen zwemmen en vriendelijk op een fotomomentje in de berm wachtte.
Om toch nog wat van de avond te maken zijn we maar naar de JS gegaan waar Todd en Joe (front office manager) ook al waren en hebben we potje pool gespeeld, waarbij mensen me vast aangezien hebben voor Ronnie O’Sullivan. 2 keer met gemak gewonnen dus.


Zaterdag stond er weer een potje footy op het programma. Dit keer een avondwedstrijd op het bijveld van het TIO stadium in Darwin. Omdat de wedstrijd pas om 19:00 gaat beginnen heeft de club hotelkamers geboekt, zodat we er gelijk een teamuitje van maken.
Om 12 uur vertrok de bus op oorlogspad naar Darwin om de ongelukkige Palmerston spelers het leven zuur te maken. Eerst ingecheckt bij het hotel en daarna zijn de meeste, waaronder ik, nog even langs de kapper gegaan om er goed op te staan bij deze heroïsche strijd.
Om 19:00 bleek dat de tegenstander maar 15 man had, terwijl het 18 tegen 18 hoort te zijn. Na het eerste kwart stond het al 65-0 en dat zelfs zonder dat ik er in stond. Het 2e kwart kwam ik er als verdediger in en heb niet veel te doen gehad. Met rust was het 19.6-120 tegen 0.0-0. Helaas kon in de rust een van de spelers van Palmerston niet meer verder waardoor ze te weinig man hadden om de wedstrijd uit te spelen. Voor ons doelsaldo erg jammer want dit had een 300-0 wedstrijd kunnen worden, maar voor de sfeer was het niet erg, want dit betekende eerder Darwin onveilig maken. Hier dan nog even de statistieken voor de liefhebbers:
http://www.sportingpulse.com/round_info.cgi?a=MATCH&fixture=123882515&c=1-2860-0-233125-0&pool=1

De avond zelf was erg geslaagd, de teamgeest zit er nu helemaal goed in en we zijn dus klaar voor het einde van het seizoen.


Zondag zaten me roomie Chris en ik al vroeg aan het ontbijt, toen plotseling het brandalarm afging. De eerste reactie was ‘ojee, dat moet er vast 1 van het team geweest zijn’, maar aan alle chagrijnige/gebroken/nog-dronken gezichten die zo 10 minuten later het restaurant binnen kwamen strompelen bleek wel dat er niemand tot zo geintje in staat was geweest. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan en zijn we weer veilig in Jabiru aangekomen.


Gisteren weer getraind en het wordt nu echt aanpoten voor iedereen. Vandaag heb ik voor het eerst weer normaal voetbal gespeeld. 6 tegen 6 kleine goaltjes op het rugby veld was erg leuk, maar het niveau was niet al te hoog. Was al net ietsjes minder als Messi, maar zit denk ik na 4 maanden niet voetballen net als Sneijder niet eens meer bij de beste 5 van Europa.


Nog even wat dierennieuws;
- Om onze donga’s heen leefde een dingo die door iedereen gevoerd werd en dus redelijk mak was geworden. Ik had hem zelfs al een naam gegeven; Dinges. Helaas mogen we dat niet meer doen en nu is Dinges de Donga dingo dus vertrokken.
- Ik heb hier een tijdje een huisdier gehad, er leefde een gecko in me douche. Het was maar een kleintje dus dit was geen probleem, maar helaas heeft Gerard de Gecko (no offence Hordijkies) het loodje gelegd of eieren voor zijn geld gekozen, want heb hem al een tijdje niet gezien.
- Na al kangaroe gegeten te hebben, heb ik nu ook krokodil geprobeerd. De bakker hier verkocht krokodil meatpie en die smaakte, misschien vooral door de saus, niet eens onaardig. Binnenkort misschien toch maar een keer een stuk krokodil bestellen om de echte smaak te proeven.


Ik ga niet meer beloven dat ik snel weer wat van me laat horen, want belofte maakt schuld, dus tot ooit!!


Voor iedereen die de regels van Aussie Football wil weten:
http://www.youtube.com/watch?v=OqymJpIhpPY

en als je dan toch bezig ben kan je net zo goed deze mooie acties bekijken, eerst wat mooie goals, maar dan komen de marks en tackels.
http://www.youtube.com/watch?v=yIReSJhQor0
Oja, als je een bal wil vangen is het toegestaan bij de tegenstander in ze rug/op ze nek te springen om je af te zetten. Bijna alles in dit filmpje is dus toegestaan.