07-10-2012 Lantau Island!

Vandaag hebben we een goed volgeplande dag gehad op Lantau Island!
Gisteren zijn we even bij het touristenbureau langs geweest om wat informatie te winnen over dit eiland. Hier werd ons verteld dat de dingen die wij wilde doen onmogelijk waren om op één dag te doen en dat we dus moesten gaan kiezen tussen de Big Buddha en Tai O(een oud vissersdorpje op houten palen, waar ook roze dolfijntjes zwemmen). Eigenwijs als we zijn hebben we besloten om toch maar gewoon op eigen houtje richting het eiland te gaan en te kijken hoe ver we zouden komen. Om te beginnen met de Big Buddha, dit was toch wel de grootste "attractie" die daar te bezichtigen was. Onze vriend van het touristen bureau had ons gewaarschuwd dat de kabel baan die ons naar het enorme buddha beeld leidde wel eens heel erg druk kon worden na tien uur, die raad volgde we dan maar op en dus hebben we onze elegante achterwerken maar vroeg uit bed getakeld om al die hordes fotonemende Chinezen voor te zijn.

Eerst met de Metro richting Lantau Island. Ik had liever deze metrolijn niet gepakt… Deze kwam namelijk LANGS het station waar een speciale Disneytrein(met mickey ramen!) richting Disneyland Hong Kong ging… Zo dichtbij en toch zo ver weg…. Zucht.
Mijn Disney hart bloedde hevig, maar ik moest sterk zijn aangezien ik met één van de grootste Disney haters ter wereld op pad ben(Hoe krijg ik het ook uitgezocht…) en we gewoon simpelweg niet de tijd hadden om hier een dag voor vrij te maken.

Uiteindelijk is het dan toch gelukt om dat station te passeren en door te gaan richting de eindbestemming, de kabelbaan van Ngong Ping. Hier slingerde we de kabel over die ons over de bergen van het eiland Lantau naar de Giant Buddha bracht. Eenmaal hier aangekomen bleek er weinig over te zijn van het rustgevende idee van alles wat een Buddha met zich mee zou moeten brengen.. Er waren twee kleine “dorpjes” geplaatst volgepropt met winkeltjes, restaurantjes en andere commerciële meuk. Gelukkig was het nog rustig en konden we snel onze weg vervolgen richting the Giant Big Buddha.
Daar zat hij dan in vol ornaat, boven aan een 400 kilometer lange trap, lekker op zijn gemakje. Nee nee sta niet op.. wij doen het werk wel!

Na hier wat foto’s gemaakt te hebben en op ons gemakje rond te hebben gekeken hebben we de afdaling weer gemaakt en zijn we doorgelopen naar het Po Lin Monastary waar we al onze zonden nog een keer overdacht hebben en vervolgens weer vrolijk op pad zijn gegaan richting het Wisdom Path.
Niet dat wij dat nodig hadden, maar we dachten misschien kunnen ze daar nog wat van ons leren…
Na een wandeling van een minuut of tien kwamen we dan uiteindelijk uit bij overeind staande palen met Chinese tekens er op. Probleem was alleen dat je om deze wijsheiden te begrijpen Chinees moest kunnen lezen.
Ons advies: Vertalingen.
Wie is er hier nou wijs?!

Na dit pad van Chineze wijsheid zijn we weer terug gelopen, omdat we ook nog heel graag naar Tai O wilde om het dorpje te bekijken en opzoek te gaan naar de roze dolfijntjes.
Eenmaal aangekomen bleek dat de bus net weg was en we ongeveer een half uur zouden moeten wachten op de bus. Gelukkig zijn er meer taxi’s dan knappe mensen in China, dus zijn we verder gegaan per taxi.
Na een ritje van ongeveer een minuutje of tien kwamen we aan in het leuke en oude vissers dorpje.
Bij aankomst zagen we gelijk al een bordje staan die een boottochtje aanbood om even door het vissers dorpje te varen om vervolgens even naar de andere kant van de baai te varen om de roze dolfijntjes te bekijken. Na een klein rondje te hebben gelopen besloten we maar om zo snel mogelijk dat tourtje maar te nemen.

Eerst dus zoals gezegd door het, op palen staande, vissers dorpje.
Sorry, maar wat een teringzooitje… Ron en ik mogen het zeggen, wij zijn ervaringsdeskundige na een dag of 3 een hostelkamer te delen.
Tai O was net als onze kamer niet echt een fraai aanzicht, maar het had toch ook wel weer wat!
Uiteindelijk gingen we vooral voor de roze dolfijntjes en daar gingen we vervolgens naar toe.
Na een boottochtje van nog geen twee minuten kwamen we dan aan bij de plek waar de roze dolfijntjes rondzwommen. En inderdaad hoor, zo nu en dan kwamen er wat roze vinnetjes en kopjes boven het water uit! Een heel erg leuk gezicht en we hebben er zowaar ook nog één op de foto gekregen!
We bleven hier welgeteld tien minuutjes, waarna we weer terug gingen naar het vissers dorpje.
Klinkt als weinig waar voor je geld, maar de tour kostte dan ook 20 Honk Kong Dollar. Wat neer komt op 2 hele euro’s… Dus meer dan dit kon je er ook niet van verwachten.

Toen we weer terugwaren zijn we even door het dorpje gelopen, waar een marktje ons op stond te wachten met vooral gedroogde en levende vissen. Na dat kleine marktje over te zijn gelopen zijn we terug gegaan naar het begin om nog een keer met de dol fijne (^_^) tour mee te gaan. Zo vaak zullen we ze tenslotte niet meer zien.

Nadat we weer een aantal roze ruggen, vinnen en flippers hebben gezien zijn we maar weer terug gegaan richting de big buddha om de kabelbaan weer terug te nemen richting het metrostation.
We hadden dus allebei de dingen gedaan die we heel graag wilde doen en het was nu inmiddels een uur of 3… met een vriendelijke glimlach naar onze “vriend” van het tourisme bureau.

Aangezien wij wel een beetje gedacht hadden dat wij dit wel zouden redden in een dag hadden we ook nog de hoogste toren gevonden van Hong Kong waar we heen konden gaan voor, jawel, nog maar eens een uitzicht over Hong Kong. Het lag redelijk op onze route en we hadden zeeën van tijd over dus wij dachten waarom niet. Bij aankomst schrokken we alleen een beetje van de entree prijzen en aangezien we nog maar één of twee miljoen foto’s hebben van het uitzicht dachten we laat maar een keertje zitten.
Goed hè pap en mam! We letten ook een beetje op onze centen. (In uiterste gevallen)

In de tussentijd was Ron zijn camera van enthousiasme ook leeggeraakt dus besloten we om dan maar heel eventjes stroom af te tappen op onze kamer en zelf ook heel eventjes nog wat rust te pakken.
Want ’s avonds stond dan eindelijk Symphony of Lights op het programma. Deze show wordt elke avond vertoont om acht uur, maar, zoals onze hardcore fans wel weten, ging dat eerder deze week niet door.

Inmiddels zijn Ron en ik al helemaal “thuis” in Hong Kong dus konden we rond kwart over zeven de deur uit om vanaf de boulevard de lichtshow te bekijken. Heel erg mooi, vooral met de muziek erbij, maar moeilijk op de foto te zetten omdat het zo groot is.
Hierna zijn we nog even wat gaan eten in een goed restaurant in een van de vele straten van Hong Kong.

Om dit gedeelte van de reis af te sluiten hebben we nog een pubje opgezocht om nog een laatste keer een drankje te doen. Helaas waren we op de verkeerde plek op het verkeerde moment.
Na nog geen vijf minuutjes gezeten te hebben kwam er een enorme Chinese Fatzilla aangelopen die vroeg of ze bij ons kon komen zitten. Waarschijnlijk roken we nog naar het eten wat we net ophadden want ze had ons heel snel gevonden. Het gevaarte ging voor ons zitten en legde uit dat ze niet zo vaak Engels sprak en dat wilde oefenen. Aan haar gebit te zien had ze wel heel veel geoefend op het openen van bierflesjes met alleen haar voortanden en gebruikte ze haar mond ook als asbak. Gelukkig voor mij richte ze haar aandacht vooral op Ron. Hij was handsome zei ze, blijkt toch maar weer dat Chinezen met die spleetogen niet al te best kunnen zien. Zelfs voor Ron zijn doen had hij zijn biertje heel snel op en zijn we zo snel mogelijk richting de kamer gevlucht. Onderweg nog hier en daar wat kipkluiven weggelegd zodat ze ons niet weer zou kunnen vinden…

Op de pub na was het al met al was wel een zeer passend einde voor een paar hele mooie dagen Hong Kong!
Want morgen ochtend vliegen we alweer richting Maleisië om Kuala Lumpur onveilig te maken.
Maar daarover de volgende keer meer!